چالش های تصویربرداری بیماران وزن بالا
امروزه با ادامه افزایش نرخ چاقی، رادیولوژیست ها و تکنسین ها با چالش هایی برای تصویربرداری از بیماران سنگین وزن روبرو هستند، علیرغم این که شرکت های بزرگ تولید کننده ت=دستگاه های تصویربرداری پزشکی همواره در تلاشند تا دستگاه هایی تولید کنند که مناسب بیماران وزن بالا باشد. این چالش ها چیست و صنعت برای کمک به آن چه می کند؟
در میان دستگاه های تصویربرداری پزشکی، دستگاه های MRI معمولاً دارای محدودیت وزنی کمتری هستند، در حالی که دستگاه های سی تی اسکن نسبت به وزن بالا کمی حساس تر هستند. متداولترین امری که در آن بیمارستانها و مراکز تصویربرداری پزشکی با مشکل مواجه میشوند، زمانی است که بیمار نمیتواند در دستگاه سیتی اسکن جا شود. برخی از دستگاه های ام آر آی باز سرپایی می توانند محدودیت وزن کمی بیشتر را پشتیبانی کنند. و اگر بیمار ثابت باشد، می توان از سونوگرافی استفاده کرد، اما به دلیل حجم بافت، همیشه نمی توانید تصویر خوبی دریافت کنید.
چالش های تولیدکنندگان دستگاه های تصویربرداری پزشکی برای بیماران چاق
در حالی که تولید دستگاه های بزرگتر یک فرصت تجاری است، اما یک چالش نیز هست. کمپانی های تولید کننده این دستگاه ها را فقط برای اسکن به بیماران چاق نمیسازند، بلکه برای افرادی که قد بلند، ورزشکار یا باردار هستند، که تصویربرداری از همه آنها دشوار است نیز در نظر گرفته میشوند.
محدود کننده ترین بخش آناتومی چربی نیست، بلکه عرض شانه های بیمار است. یک گنتری با قطر 65 تا 70 سانتی متری اغلب شانه ها را بیشتر از یک شکم بزرگ محدود می کند. هنگامی که بیماران روی تخت دستگاه دراز می کشند، بدن آنها شل می شود و بافت ها پخش می شوند و به آنها کمک می کند تا در دستگاه قرار بگیرند. با این حال، افراد درشت اندام و ورزشکار، شانههای بزرگی دارند که قرار دادن آنها در داخل گنتری را دشوار میکند.
در طراحی جدیدتر دستگاه های تصویربرداری چندین جنبه رعایت می شود، از جمله ظرفیت وزن تخت دستگاه، اندازه گنتری، کیفیت تصویر و ایمنی بیمار. شرکت های تولید کننده در تلاشند تا در حالی که تحمل وزن تخت دستگاه را افزایش می دهند، کیفیت خروجی تصاویر را نیز برای بیماران با بافت چربی زیاد را افزایش دهند. این بدین معنی است که بیماران بدون هیچ گونه خطری باید در گنتری دستگاه جا شوند و در عین حال کیفیت تصویر باید برای تصاویر با کیفیت تشخیصی کافی و یکنواخت باشد، بدون اینکه دوز تشعشع را به سطوح ناامن افزایش دهد.
با این حال، برخی مسائل فیزیکی وجود دارد که اندازه دستگاه را محدود می کند. حتی سیستمهای MRI باز که به عنوان راهحل خوبی برای بیماران وزن بالا معرفی میشوند، از نظر کیفیت تصویر با یکدیگر تفاوت دارند. این دستگاههای MRI بیماران بزرگتری را در خود جای میدهند، زیرا بیماران در یک لوله ( گنتری بسته ) قرار نمیگیرند، اما زمان اسکن بسیار طولانیتر است. این تفاوت ممکن است برای اسکن 45 تا 60 دقیقه ای در یک MRI باز، در مقابل اسکن 20 دقیقه ای در یک دستگاه MRI معمولی باشد.
مشکلات اسکن بیماران سنگین وزن در MRI
شاید اگر شما وزنی بیشتر از 120 کیلوگرم دارید و برای انجام اسکن ام آر آی مراجعه کردید متوجه شده باشید که بسیاری از مراکز ممکن است از شما اسکن نگیرند. برای بسیاری از بیماران وزن بالا این اتفاق ممکن است رخ داده باشد. دلیل اصلی آن هم ترس مراکز از آسیب به دستگاه یا بیمار باشد. آسیب های عمده به دستگاه برای بیماران سنگین وزن معمولا در تخت دستگاه اتفاق می افتد. زیرا تخت دستگاه MRI معمولا دارای موتورهایی برای حرکت افقی و عمودی است و ممکن است در وزن های بالا به موتورهای تخت آسیب برسد. اما اگر حجم بدن مریض زیاد باشد ممکن است در زمان وارد شدن بیمار به داخل گنتری دستگاه به دیواره برخورد کند و یا دچار تنگی نفس شود که در این صورت به بیمار آسیب می رسد. پس معمولا به بیماران وزن بالا توصیه می شود که از ام ار ای باز یا open MRI استفاده کنند. استفاده از ام ار ای باز نیز مشکلات خاص خود را دارد که نیاز است قبل از انجام آن با پزشک خود مشاوره کنید. زیرا کیفیت تصویر ام ار ای باز معمولا پایین تر است.
مشکلات اسکن بیماران سنگین وزن در سی تی اسکن
هنگامی که یک فرد چاق در بخش اورژانس مراجعه می کند، بهترین روش تصویربرداری برای استفاده معمولاً CT اسکن است. پس سی تی اسکن یک اسکن اورژانسی، حیاتی و اجتناب ناپذیر است.
اولین سوالی که یک تکنسین در نظر خواهد گرفت این است که آیا تخت دستگاه سی تی می تواند وزن مریض را تحمل کند یا خیر. حتی اگر بتواند، باید میزان دوز اشعه ایکس را افزایش دهد. تکنسین ممکن است بیمار را با یک برش ضخیم تر (Slice thickness) اسکن کند، که کیفیت تصویر را کاهش می دهد. بطور مثال اگر به دنبال سنگ کلیه و در اسکن اسکن شکم بیمار سنگین وزن باشد، ممکن است سنگ را از دست بدهیداگر ضخامت برش 5 میلی متر و ضخامت سنگ 4 میلی متر باشد، سنگ تشخیص داده نمی شود.
برخی از دستگاه های سی تی اسکن تنظیمات دستی یا خودکار را ارائه می دهند. به عنوان مثال، یک بیمار استاندارد ممکن است در 120 کیلو ولت اسکن شود، اما یک بیمار بزرگتر ممکن است به 140 یا 150 کیلو ولت نیاز داشته باشد. هنگام انتخاب پارامترهای تصویربرداری سی تی، وجود یک سیستم اتوماتیک بسیار مناسب است زیرا وقتی رویکرد خودکار وجود ندارد، ممکن است تکنسین فراموش نکند که کیلوولت را به 140 تغییر دهد، بنابراین تصاویر ممکن است تشخیصی نباشند. تصاویر غیر تشخیصی می توانند منجر به اسکن مجدد شوند. علاوه بر این، کلیه چالش هایی که در اسکن ام ار ای بیماران وزن بالا وجود دارد، در CT اسکن این بیماران نیز وجود دارد.
مشکلات اسکن بیماران سنگین وزن در سونوگرافی
سونوگرافی در بیماران چاق می تواند بسیار چالش برانگیز باشد. در این اسکن به انرژی کافی نیاز است تا بتوان آن را برای نفوذ به بیمار منتقل کرد. قبل از اینکه موج اولتراسوند به ساختار مورد نظر خود برسد و به عقب برگردد، دستگاه باید به بافت و چربی اضافی نفوذ کند. یکی از مشکلات استفاده از سونوگرافی در افراد چاق، تضعیف آن است. در نتیجه بیماران چاق به دستگاه های سونوگرافی خاصی با انرژی کافی و تکنیکهای سختافزاری و نرمافزاری نیاز دارند که عیوب ایجاد شده به دلیل بافت های چربی زیاد را جبران کند. در آینده نزدیک تیم اسکن طب تمام تلاش خود را جهت معرفی مراکز تصویربرداری پزشکی با قابلیت اسکن بیماران بالای 100 کیلو خواهد کرد. بیماران میتوانند با استفاده از سامانه نوبت دهی اسکن طب نوبت ام آر آی، سی تی اسکن و اسکنهای قلب و پت اسکن را دریافت کنند.
افزودن دیدگاه