دستگاه سی تی اسکن

دستگاه سی تی اسکن ( CT Scanner )، روش تلفیق استفاده از توموگرافی معمولی ( مقطع نگاری ) با پردازشهای کامپیوتری می‌باشد. در این روش نیز از اشعه X استفاده می‌شود. البته دوز مورد استفاده در این روش بسیار بالاست و تفاوتهای ساختاری ای مثل استفاده از حرکت لامپ تولید کننده اشعه X و یا حرکت آشکارساز، همچنین گاهی آشکار سازهای حلقوی دور بیمار و …، با رادیوگرافی معمولی دارد.

سی تی اسکن ( CT Scan )، تصاویری از سطح مقطع‌های مختلف، در عمق دلخواه از اعضای بدن را نشان می‌دهد. در رادیوگرافی معمولی اطلاعات مربوط به عمق از دست می‌رفت. از طرفی نمی‌توانست بین نسوج نرم تمایز ایجاد کند. طبعاً اطلاعات کمی مربوط به چگالی بافت‌ها را نیز، در احتیارمان نمی‌گذاشت.

در مقطع نگاری معمولی مشکل اول، یعنی تصویربرداری از یک مقطع دلخواه حل شد، ولی مقطع نگاری کامپیوتری دو مشکل دیگر رادیوگرافی معمولی را نیز حل کرد. یعنی حساسیت مورد نیاز برای تمایز بین نسوج نرم را دارا می‌باشد، همچنین اطلاعات کمی در مورد میزان تضعیف (ناشی از عبور اشعه از نسوج)را نیز می‌دهد. البته در این روش قدرت تفکیک بهبود نیافته و تنها بخشهای ناخواسته ، تارتر می‌شوند.

در حال حاضر سالیانه بیشتر از 75 میلیون سی تی اسکن در آمریکا، استفاده می‌شود. بر اساس تخمین یکی از نشریه‌های معتبر آمریکایی ۲٪ سرطان ها(نوع بدخیم) ناشی از دوز بالای استفاده شده در سی تی اسکن است. تلفیق دو روش PET و CT که تحت عنوان PET/CT شناخته شده است ،روش جدیدی ست که در آن اطلاعات مربوط به آناتومی (حاصل از CT) با اطلاعات متابولیکی که مربوط به عملکرد و اجزا می‌باشند. (آنچه که PET در اختیارمان می‌گذارد) تلفیق شده و روشی مطلوب بخصوص در مطالعه تومورها می‌باشد.

نکته حائز اهمیت، عدم ضرورت استفاده از دوز بالای CT در این روش است. این روش ۸۵٪ در مطالعه تومورها (تشخیص سلول‌های بدخیم از خوش خیم، مشاهده دقیق روند پیشروی سلول‌های سرطانی و بررسی پاسخ به درمان و رادیوتراپی)، ۱۰٪ در نورولوژی ،۵٪ در مطالعات قلب، استفاده می‌شود.