سرطان خون چیست؟ 8 مورد از علائم آن

سرطان خون یا لوسمی نوعی بیماری خونی می باشد که در آن سلول‌ های خونی به طور غیر طبیعی تکثیر می ‌شوند. این بیماری از سلول ‌های بنیادی مغز استخوان شروع می ‌شود که سلول‌ های خونی را تولید می‌ کنند. در ادامه بیشتر با آن و انواع آن آشنا خواهید شد.

سرطان خون چیست؟

سرطان خون، که به نام لوسمی نیز شناخته می‌ شود. این سرطان یکی از پیچیده ‌ترین و مهم ‌ترین انواع سرطان است که مستقیما بر سیستم خونی بدن اثر می ‌گذارد. این بیماری از سلول ‌های خونی و به ویژه سلول ‌های سفید خون (لکوسیت ‌ها) که در مغز استخوان تولید می ‌شوند، ناشی می ‌شود. مغز استخوان، بافت نرم و اسفنجی در داخل استخوان ‌ها، جایی است که سلول ‌های خونی ساخته می ‌شوند. در حالت عادی، مغز استخوان سلول‌ های بنیادی خون‌ ساز تولید می ‌کند که به سلول‌ های خونی قرمز، سفید و پلاکت ‌ها تمایز می‌ یابند.

سرطان خون به دو دسته بزرگ: لوسمی حاد و لوسمی مزمن تقسیم می‌ شود. لوسمی حاد به سرعت پیشرفت می ‌کند و نیاز به درمان فوری دارد، در حالی که لوسمی مزمن به تدریج پیشرفت کرده و ممکن است سال‌ ها بدون علامت باقی بماند. این دو دسته اصلی خود به انواع مختلفی تقسیم می‌شوند که هر کدام ویژگی ‌ها و خصوصیات خاص خود را دارند.

علائم لوسمی بسته به نوع و مرحله بیماری می ‌تواند متفاوت باشد، اما برخی از علائم شایع شامل خستگی مفرط، تب و عفونت‌ های مکرر، کاهش وزن بی ‌دلیل، خونریزی و کبودی آسان، درد استخوان یا مفاصل و تورم غدد لنفاوی است. تشخیص لوسمی از طریق آزمایش ‌های خون، بیوپسی مغز استخوان و آزمایش ‌های تصویربرداری مانند CT اسکن و MRI انجام می ‌شود.

به طور کلی، لوسمی یکی از پیچیده ‌ترین بیماری ‌های خونی محسوب می شود که نیاز به درمان‌ های متنوع و روش‌ های تشخیصی پیشرفته دارد. تحقیقات مستمر و پیشرفت‌ های علمی امیدوارکننده ‌ای در راه است که می ‌تواند زندگی بیماران مبتلا به این بیماری را بهبود بخشد و شاید در آینده ‌ای نزدیک، راه ‌های موثرتری برای پیشگیری و درمان این بیماری پیدا شود.

انواع علائم سرطان خون

علائم سرطان خون یا لوسمی بسته به نوع و مرحله بیماری متفاوت است. با این حال، برخی از علائم شایع و کلی که ممکن است در بیماران مبتلا به انواع مختلف لوسمی مشاهده شود عبارتند از:

• خستگی و ضعف: این علائم ممکن است ناشی از کم‌ خونی باشد که به دلیل کاهش تعداد سلول ‌های قرمز خون رخ می‌ دهد. خستگی مفرط و ضعف عمومی از اولین نشانه ‌های لوسمی هستند.
• تب و عفونت ‌های مکرر: بیماران مبتلا به لوسمی ممکن است به دلیل کاهش تعداد سلول ‌های سفید خون که وظیفه مبارزه با عفونت‌ ها را بر عهده دارند، بیشتر دچار تب و عفونت‌ های مکرر شوند.
• کاهش وزن بی‌ دلیل: کاهش وزن ناگهانی و بدون علت مشخص یکی دیگر از علائم رایج لوسمی است.
• خونریزی و کبودی آسان: کاهش تعداد پلاکت ‌های خون که وظیفه انعقاد خون را دارند، می ‌تواند منجر به خونریزی ‌های آسان (مثلا از بینی یا لثه) و کبودی ‌های بی ‌دلیل شود.
• درد استخوان یا مفاصل: تکثیر غیرطبیعی سلول ‌های خونی در مغز استخوان می ‌تواند باعث ایجاد فشار و در نتیجه درد در استخوان‌ ها و مفاصل شود.
• تورم غدد لنفاوی: بزرگ شدن غدد لنفاوی (به ویژه در گردن، زیر بغل یا کشاله ران) یکی دیگر از علائم لوسمی است که ناشی از تجمع سلول ‌های سرطانی در این مناطق است.
• تنگی نفس و تپش قلب: این علائم ممکن است ناشی از کم‌ خونی باشد که به دلیل کاهش تعداد سلول‌ های قرمز خون رخ می‌ دهد و اکسیژن‌ رسانی به بافت ‌ها را مختل می ‌کند.
• عرق شبانه: تعریق شدید در شب یکی دیگر از علائم شایع لوسمی است که می ‌تواند به دلیل تب یا دیگر تغییرات متابولیک ناشی از بیماری باشد.

تشخیص به موقع و دقیق لوسمی بسیار مهم است و در صورت مشاهده هر یک از این علائم، مشاوره با پزشک ضروری است. آزمایش ‌های خون، بیوپسی مغز استخوان و دیگر روش ‌های تشخیصی می ‌توانند به تشخیص صحیح و شروع درمان مناسب کمک کنند.

انواع سرطان خون کدام اند؟

لوسمی به دو دسته اصلی: لوسمی حاد و لوسمی مزمن تقسیم می شوند هر یک از این دسته ‌ها نیز به دو زیر گروه لوسمی لنفوسیتی و لوسمی میلوئیدی تقسیم می‌ شوند. هر یک از این انواع دارای ویژگی‌ ها، علائم، تشخیص و درمان خاص خود هستند. در ادامه با آن ها آشنا خواهید شد.

لوسمی حاد

سرطان خون حاد، که به لوسمی حاد نیز معروف است، یکی از انواع جدی و تهدید کننده سرطان ‌های خونی است که به سرعت پیشرفت می‌ کند و نیاز به درمان فوری و موثر دارد. این نوع لوسمی با تکثیر سریع و غیر طبیعی سلول‌ های خونی نارس در مغز استخوان و خون محیطی مشخص می ‌شود. لوسمی حاد به دو نوع اصلی: لوسمی لنفوسیتی حاد (ALL) و لوسمی میلوئیدی حاد (AML) تقسیم می ‌شود. هر کدام از این انواع، ویژگی ‌ها، علائم و روش‌ های درمانی را در بر دارند.

لوسمی لنفوسیتی حاد (ALL)

ALL نوعی از لوسمی حاد است که عمدتا بر لنفوسیت ‌ها، یکی از انواع سلول ‌های سفید خون، تأثیر می ‌گذارد. این بیماری بیشتر در کودکان دیده می ‌شود، هرچند بزرگسالان نیز می ‌توانند به آن مبتلا شوند. لنفوسیت ‌های غیر طبیعی به سرعت در مغز استخوان تکثیر شده و جایگزین سلول‌ های خونی طبیعی می ‌شوند، که منجر به کاهش سلول های خونی سالم و بروز علائم بیماری می ‌گردد.

لوسمی میلوئیدی حاد (AML)

AML نوعی دیگر از لوسمی حاد است که بر سلول ‌های میلوئیدی تاثیر می ‌گذارد. این سلول ‌ها در حالت طبیعی به سلول ‌های سفید خون، سلول‌ های قرمز خون و پلاکت ‌ها تبدیل می‌ شوند. AML معمولا در بزرگسالان رخ می ‌دهد و به سرعت گسترش می ‌یابد. انواع مختلفی از AML وجود دارد که هر یک نیاز به روش‌ های درمانی خاص خود دارند.

سرطان خون حاد یکی از جدی ‌ترین انواع سرطان ‌ها است که به دلیل سرعت پیشرفت و تکثیر سلول‌ های سرطانی نیاز به تشخیص و درمان فوری دارد. آگاهی از علائم و نشانه‌ های این بیماری می ‌تواند به تشخیص زود هنگام و شروع سریع درمان کمک کند، که در نهایت می ‌تواند چشم‌ انداز بهتری برای بیماران فراهم کند. تحقیقات مداوم در زمینه‌ های ژن‌ درمانی، ایمونوتراپی و داروهای هدفمند امیدوار کننده است و می ‌تواند به بهبود روش‌ های درمان و افزایش نرخ بقای بیماران مبتلا به لوسمی حاد کمک کند.

لوسمی مزمن

لوسمی مزمن، که به عنوان سرطان خون مزمن نیز شناخته می ‌شود، یکی از انواع پیچیده و متنوع سرطان ‌های خونی است که به تدریج و در طول زمان بر سیستم خونی و مغز استخوان اثر می‌ گذارد. برخلاف لوسمی حاد که به سرعت پیشرفت می ‌کند و نیاز به درمان فوری دارد، لوسمی مزمن می‌ تواند سال ‌ها بدون بروز علائم قابل توجه باقی بماند. این نوع سرطان اغلب به طور تصادفی در معاینات پزشکی یا آزمایش ‌های خون معمولی کشف می ‌شود و از این رو، مدیریت و درمان آن نیز با انواع حاد متفاوت است. لوسمی مزمن هم به دو نوع اصلی تقسیم می‌ شود که هر کدام دارای ویژگی ‌ها و مکانیسم‌ های بیماری ‌زایی خاص خود هستند:

لوسمی لنفوسیتی مزمن (CLL):

CLL بیشتر در افراد مسن دیده می ‌شود و به کندی پیشرفت می ‌کند. این نوع لوسمی با تکثیر غیر طبیعی لنفوسیت‌ های بالغ، نوعی از سلول‌ های سفید خون، شناخته می ‌شود. بسیاری از بیماران مبتلا به CLL ممکن است سال‌ ها بدون علائم خاصی باشند و تنها از طریق آزمایش ‌های خون دوره ‌ای بیماری ‌شان تشخیص داده شود. اگرچه CLL به آرامی پیشرفت می‌ کند، اما می‌ تواند در طول زمان به غدد لنفاوی، کبد و طحال گسترش یابد و باعث بزرگ شدن آن‌ ها شود.

لوسمی میلوئیدی مزمن (CML):

CML معمولا در افراد میانسال و بالاتر رخ می‌ دهد و دارای یک مسیر پیشرفت تدریجی است. این نوع لوسمی با یک جهش ژنتیکی خاص به نام کروموزوم فیلادلفیا مرتبط است که منجر به تولید یک پروتئین غیر طبیعی به نام BCR-ABL می ‌شود. این پروتئین سلول ‌های میلوئیدی را به طور غیر طبیعی تحریک به تکثیر می‌ کند.CML دارای سه مرحله است: مزمن، تسریع‌ یافته و بحران بلاست. هر کدام از این مراحل دارای ویژگی ‌ها و نیازهای درمانی خاص خود هستند.

در مجموع، لوسمی مزمن یکی از پیچیده ‌ترین بیماری‌ های خونی شناخته شده است که نیاز به مدیریت دقیق و روش‌ های تشخیصی و درمانی پیشرفته دارد. تحقیقات مستمر و پیشرفت‌ های علمی می ‌توانند زندگی بیماران مبتلا به این بیماری را بهبود بخشند و امیدواریم در آینده ‌ای نزدیک، راه‌ های موثرتری برای پیشگیری و درمان این بیماری پیدا شود.

روش های درمان سرطان خون

درمان سرطان خون (لوسمی) بسته به نوع و مرحله بیماری، وضعیت عمومی سلامت بیمار و سایر عوامل، متفاوت است. روش‌ های درمانی معمول شامل ترکیبی از درمان‌ های دارویی، پرتودرمانی و گاهی اوقات پیوند سلول‌ های بنیادی است. در اینجا به برخی از اصلی ‌ترین روش ‌های درمانی پرداخته می‌ شود:

• شیمی ‌درمانی Chemotherapy

شیمی ‌درمانی یکی از اصلی ‌ترین روش‌ های درمان لوسمی است. در این روش از داروهای قدرتمندی برای کشتن سلول‌ های سرطانی یا متوقف کردن رشد آن‌ ها استفاده می ‌شود. این داروها می ‌توانند به صورت تزریقی یا خوراکی تجویز شوند و معمولا به صورت دوره ‌ای (سیکل‌ های شیمی ‌درمانی) استفاده می‌ شوند. شیمی‌ درمانی معمولا در چند مرحله انجام می‌ شود:

• مرحله القایی: هدف از این مرحله، تخریب سلول ‌های سرطانی به حداکثر ممکن است.
• مرحله تثبیت: پس از رسیدن به مرحله بهبودی، درمان برای تثبیت وضعیت ادامه می ‌یابد.
• مرحله نگهداری: درمان برای پیشگیری از بازگشت بیماری ادامه می ‌یابد.

در کل روند درمان با شیمی درمانی یکی از مهم ترین روش ها برای در مان سرطان ها شناخته شده است.

• پرتو درمانی Radiation Therapy

در پرتودرمانی از پرتوهای پرانرژی مانند اشعه ایکس برای کشتن سلول ‌های سرطانی یا کاهش اندازه تومور استفاده می ‌شود. این روش ممکن است به تنهایی یا همراه با شیمی‌ درمانی یا پیوند سلول ‌های بنیادی استفاده شود. پرتو درمانی می ‌تواند بر کل بدن پرتودرمانی کل بدن یا تنها بر ناحیه ‌ای که سلول‌ های سرطانی تجمع یافته ‌اند، متمرکز شود.

• پیوند سلول‌ های بنیادی Stem Cell Transplant

پیوند سلول ‌های بنیادی به ویژه برای لوسمی‌ های شدید و مقاوم به درمان مورد استفاده قرار می ‌گیرد. این روش شامل جایگزینی مغز استخوان بیمار با مغز استخوان یا سلول ‌های بنیادی سالم است. پیوند سلول ‌های بنیادی می ‌تواند به صورت خودی (اتولوگ) از خود بیمار یا از یک دهنده مناسب (آلوژنیک) انجام شود. این روش نیاز به شیمی ‌درمانی یا پرتودرمانی شدید دارد تا مغز استخوان بیمار قبل از پیوند تخریب شود.

درمان‌ های هدفمند Targeted Therapy

درمان ‌های هدفمند از داروهایی استفاده می ‌کنند که به طور خاص به پروتئین ‌ها یا ژن‌ های غیر طبیعی در سلول‌ های سرطانی حمله می ‌کنند. یکی از معروف ‌ترین این درمان ‌ها، مهارکننده‌ های تیروزین کیناز (TKIs) برای درمان لوسمی میلوئیدی مزمن (CML) است که به هدف‌ گیری پروتئین BCR-ABL می ‌پردازد. این درمان‌ ها اثرات جانبی کمتری نسبت به شیمی‌درمانی دارند و معمولا به صورت قرص‌ های خوراکی تجویز می ‌شوند.

• ایمونوتراپی Immunotherapy

ایمونوتراپی از سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با سرطان استفاده می ‌کند. یکی از روش‌ های جدید ایمونوتراپی، CAR-T cell therapy است که در آن سلول ‌های T بیمار تغییر داده می ‌شوند تا به طور خاص به سلول ‌های سرطانی حمله کنند. این روش در درمان برخی انواع لوسمی لنفوسیتی حاد (ALL) نتایج بسیار خوبی داشته است.

• درمان ‌های حمایتی Supportive Treatments

درمان‌ های حمایتی برای مدیریت علائم و عوارض جانبی درمان ‌های اصلی استفاده می‌ شوند. این روش‌ ها شامل استفاده از داروهایی برای پیشگیری از عفونت ‌ها، مدیریت کم‌ خونی، کنترل درد و بهبود کیفیت زندگی بیمار است.

مشاوره و انتخاب درمان

انتخاب روش درمان مناسب به عوامل مختلفی از جمله نوع لوسمی، مرحله بیماری، سن و وضعیت کلی سلامت بیمار بستگی دارد. مشاوره با یک متخصص هماتولوژی یا انکولوژی برای تعیین بهترین برنامه درمانی ضروری است. برنامه‌ های درمانی ممکن است نیاز به تطبیق و تغییر داشته باشند تا بهترین نتیجه برای بیمار حاصل شود.

پیشرفت‌ های اخیر در زمینه ژنتیک و بیولوژی مولکولی، روش‌ های جدیدی را برای درمان لوسمی معرفی کرده‌ اند. تحقیقات در زمینه ژن درمانی، واکسن ‌های سرطان و روش ‌های جدید ایمونوتراپی همچنان ادامه دارد و امیدواریم که این تلاش‌ ها منجر به بهبود چشمگیر در درمان و پیشگیری از لوسمی شود.

به طور کلی، درمان سرطان خون یک فرآیند پیچیده و چند مرحله ‌ای است که نیاز به رویکردهای ترکیبی و مدیریت دقیق دارد. هر بیمار منحصربه‌ فرد است و درمان باید بر اساس نیازها و شرایط خاص او طراحی شود.

آیا سرطان خون در کودکان و بزرگسالان متفاوت است؟

بله، سرطان خون در کودکان و بزرگسالان اختلافاتی دارد. در کودکان، سرطان خون بیشتر به شکل لوسمی لنفوسیتی حاد (ALL) و لوسمی میلوئیدی حاد (AML) دیده می ‌شود. اما در بزرگسالان، علاوه بر این دو نوع، لوسمی لنفوسیتی مزمن (CLL) و لوسمی میلوئیدی مزمن (CML) نیز شایع است.

سرطان خون در کودکان نسبت به بزرگسالان نسبتا کمتر شایع است. اما برخی از انواع خاص لوسمی، مانند ALL، در کودکان بیشتر دیده می ‌شود. عوامل خطر متفاوتی ممکن است در ابتلا به سرطان خون در کودکان و بزرگسالان تاثیرگذار باشند. به عنوان مثال، در کودکان، عوامل ژنتیکی و اختلالات ساختاری در کروموزوم ‌ها می ‌تواند نقش مهمی در بروز سرطان خون داشته باشد، در حالی که در بزرگسالان، عوامل محیطی مانند استفاده از ترکیبات شیمیایی، سابقه سیگار کشیدن و عوامل مرتبط با سن مهمتر هستند.

رویکرد های درمانی برای سرطان خون در کودکان و بزرگسالان ممکن است متفاوت باشد. به عنوان مثال، درمان سرطان خون در کودکان معمولا با شیمی ‌درمانی و پرتو درمانی شروع می ‌شود، در حالی که در بزرگسالان، استفاده از درمان ‌های هدفمند مانند مهارکننده ‌های تیروزین کیناز (TKIs) برای بعضی از انواع لوسمی، معمول ‌تر است.

به طور کلی، درک تفاوت‌ های بین سرطان خون در کودکان و بزرگسالان اهمیت زیادی دارد، زیرا این تفاوت‌ ها می‌ توانند بر روی تشخیص، پیش ‌آگهی و درمان بیماری تاثیرگذار باشند.

سخن پایانی

سرطان خون، یکی از بیماری ‌های چالش‌ برانگیز است که تاثیرات گسترده ‌ای بر زندگی بیمار و خانواده‌ اش دارد. اما با پیشرفت ‌های علمی و پزشکی، امید به درمان و مدیریت بهتر این بیماری افزایش یافته است. اطلاعات بیشتر و پیشرفت‌ های درمانی جدید، به بیماران و خانواده‌ هایشان امید و انگیزه می ‌دهد.

مراقبت و حمایت از افراد مبتلا به سرطان خون، نه تنها شامل درمان ‌های پزشکی، بلکه حمایت روحی و اجتماعی نیز می ‌شود. ارتباط مستمر با پزشک، اطلاعات صحیح و حمایت از بیماران در طول مسیر درمانی، نقش بسیار مهمی در بهبود کیفیت زندگی آن ها دارد.