اسکن طب

همه چیز در مورد رادیولوژی

پیمان بیگی

همه چیز در مورد رادیولوژی

رادیولوژی یا همان رادیوگرافی معمولی یک اسکن پزشکی با استفاده از اشعه ایکس است. رادیوگرافی معمولی (که به آن رادیوگرافی آنالوگ، فیلم ساده یا پروجکشن نیز گفته می شود) یک ابزار تصویربرداری تشخیصی اساسی در تشخیص و تشخیص بیماری ها است. اشعه ایکس با استفاده از تضعیف یا جذب فوتون های اشعه ایکس توسط مواد با چگالی بالا (مانند استخوان های غنی از کلسیم) تفاوت ها را در ساختار بافت نشان می دهد. در این مقاله قصد داریم تا همه چیز در مورد رادیولوژی را برای شما بازگو کنیم.

رادیولوژی

در رادیوگرافی معمولی، یک پرتو اشعه ایکس تولید می شود و با عبور از بدن بیمار به یک قطعه فیلم یا یک آشکارساز اشعه منتقل می شود و تصویری تولید می کند. بافت‌های نرم مختلف، بسته به چگالی بافت، فوتون‌های اشعه ایکس را متفاوت می‌کنند. هرچه بافت متراکم‌تر باشد، تصویر سفیدتر (پرتو شفاف‌تر) است. محدوده چگالی ها، از بیشترین تا کم تراکم، با فلز (سفید یا شفاف)، قشر استخوان (کمتر سفید)، ماهیچه و مایع (خاکستری)، چربی (خاکستری تیره تر)، و هوا یا گاز (سیاه، یا سیاه) نشان داده می شود. رادیولوسنت).

اساساً، یک پروجکشن یا رادیوگرافی معمولی تفاوت‌هایی را بین استخوان‌ها، هوا و گاهی اوقات چربی نشان می‌دهد که آن را به ویژه برای ارزیابی شرایط استخوان و آسیب‌شناسی قفسه سینه مفید می‌کند. کنتراست طبیعی کم بین ساختارهای مجاور با تراکم رادیوگرافی مشابه نیاز به استفاده از مواد حاجب برای افزایش کنتراست دارد.

در رادیوگرافی معمولی، بیمار بین یک لوله اشعه ایکس و یک فیلم یا آشکارساز، حساس به اشعه ایکس قرار می گیرد. انتخاب فیلم و صفحه تشدید کننده (که به طور غیر مستقیم فیلم را در معرض دید قرار می دهد) بر وضوح کنتراست و وضوح فضایی تأثیر می گذارد. مواد شیمیایی برای پردازش فیلم مورد نیاز است و اغلب منشأ خطاها و برداشت مجدد هستند. نتیجه انجام یک اسکن رادیولوژی، یک تصویر ثابت است که پس از قرار گرفتن در معرض تابش به سختی قابل دستکاری است. این تصاویر ممکن است بر روی صفحه نمایش فلوروسکوپی، فیلم یا مانیتور کامپیوتر نیز مشاهده شوند.

اشعه ایکس به صورت یک پرتو مخروطی واگرا از نقطه کانونی لوله اشعه ایکس خارج می شود. به همین دلیل، طرح رادیوگرافی درجه متغیری از اعوجاج ایجاد می کند. این اثر با افزایش فاصله منبع به شی نسبت به فاصله جسم تا فیلم، و با استفاده از یک کولیماتور که فقط اشعه ایکس موازی را عبور می دهد، کاهش می یابد.

معایب رادیوگرافی معمولی رزولوشن کنتراست کمتر است. در مقایسه با توموگرافی کامپیوتری یا همان سی تی اسکن (CT) و تصویربرداری رزونانس مغناطیسی یا همان ام ار ای (MRI)، از مزیت وضوح فضایی بالاتر، ارزان، آسان برای استفاده و به طور گسترده در دسترس بودن، برخوردار است. اگر روش انتخاب شده مناسب و کافی باشد، رادیوگرافی معمولی می تواند نتایج با کیفیت بالایی را به همراه داشته باشد. سیستم های اشعه ایکس و ایزوتوپ های رادیواکتیو مانند Iridium-192 و Cobalt-60 برای تولید تشعشعات نافذ در بدن نیز در آزمایش های غیر مخرب استفاده می شوند.

رادیوگرافی در دسترس ترین روش تصویربرداری است. به طور معمول، این رادیولوژی اولین روش تصویربرداری است که برای ارزیابی اندام‌ها، قفسه سینه و گاهی اوقات ستون فقرات و شکم استفاده می‌شود. این مناطق دارای ساختارهای مهم با تراکم متفاوت با بافت های مجاور هستند. برای مثال، رادیوگرافی اولین اسکن برای تشخیص موارد زیر است:

شکستگی: در تصویر رادیولوژی استخوان به صورت سفید رنگ به خوبی دیده می شود زیرا در مجاورت بافت های نرم خاکستری است.

ذات الریه: در تصویر رادیولوژی اگزودای التهابی یا همان ذات الریه که ریه ها را پر می کند، به خوبی دیده می شود، زیرا با فضاهای هوایی مجاور و پرتو شفاف تر در تضاد است.

انسداد روده: حلقه های گشاد شده و پر از هوا در روده در میان بافت نرم اطراف به خوبی دیده می شود.

اسکن رادیولوژی با کنتراست

هنگامی که تراکم بافت های مجاور مشابه است، یک ماده حاجب اغلب به یک بافت یا ساختار تزریق می شود تا آن را از محیط اطرافش متمایز کند. ساختارهایی که معمولاً به ماده حاجب نیاز دارند شامل عروق خونی (برای آنژیوگرافی) و لومینای دستگاه گوارش، صفراوی و مجاری ادراری تناسلی است. ممکن است از گاز برای انبساط قسمت پایینی دستگاه گوارش و قابل مشاهده کردن آن استفاده شود.

امروزه سایر دستگاه های تصویربرداری (مانند CT، MRI) تا حد زیادی جایگزین اسکن رادیولوژی با کنتراست شده‌اند، زیرا تصاویر سه بعدی آن‌ها تصویر آناتومیک بهتری را برای یک ناهنجاری ارائه می‌دهند. روش های آندوسکوپی تا حد زیادی جایگزین اسکن رادیولوژی با کنتراست باریم در مری، معده و دستگاه فوقانی روده شده است.

فلوروسکوپی

فلوروسکوپی یک دستگاه زیرمجموعه دستگاه های رادیولوژی معولی است  با این تفاوت که بصورت زمان حقیقی عکسبرداری می کند و می تواند در حین عمل جراحی به کمک پزشک بیاید. در فلوروسکوپی یک پرتو اشعه ایکس پیوسته برای تولید تصاویر زمان حقیقی از اندام متحرک استفاده می شود. فلوروسکوپی بیشتر در موارد زیر مورد استفاده قرار می گیرد:

معایب رادیوگرافی معمولی

دقت تشخیصی در بسیاری از موقعیت ها محدود است. سایر تست‌های تصویربرداری ممکن است مزایایی مانند ارائه جزئیات بهتر یا ایمن‌تر یا سریع‌تر بودن داشته باشند.

 

مواد حاجب روده ای مانند باریم و گاستروگرافین (یک ماده حاجب خوراکی مبتنی بر ید)، در صورت استفاده خطراتی بهمراه دارند.

فلوروسکوپی ممکن است شامل دوزهای بالای تابش باشد.

رادیوگرافی دیجیتال

رادیوگرافی دیجیتال که به آن DR می گویند از یک آشکارساز الکترونیکی مخصوص اشعه ایکس استفاده می کند که تصویر رادیوگرافی را برای بررسی روی مانیتور کامپیوتر به یک تصویر دیجیتال تبدیل می کند. سپس تصویر دیجیتال ذخیره می‌شود و می‌توان آن را با تغییر بزرگ‌نمایی، جهت‌گیری، روشنایی و کنتراست پردازش کرد. رادیوگرافی دیجیتال (که رادیوگرافی مستقیم نیز نامیده می شود) توسعه پیشرونده رادیوگرافی کامپیوتری (CR) است.

مزایای رادیولوژی دیجیتال می تواند منجر به دوز تابشی کمتر نسبت به رادیوگرافی آنالوگ یا معمولی شود. سیستم‌های DR و CR از هیچ ماده شیمیایی برای پردازش تصاویر اشعه ایکس استفاده نمی‌کنند و مواد خطرناک و زباله‌های مرتبط با توسعه فیلم حذف می‌شوند. مزایای رادیوگرافی دیجیتال در مقایسه با رادیوگرافی معمولی:

 

سخن پایانی

رادیولوژی یک اسکن بسیار رایچ در تصویربرداری پزشکی است. برای انجام یک رادیولوژی ساده نیاز دارید تا زمان زیادی را صرف گرفتن نوبت رادیولوژی کنید. اما اسکن طب یک راه ساده و رایگان برای گرفتن نوبت رادیولوژی فراهم آورده است. شما در اسکن طب می توانید بسیاری از اسکن ها مانند نوبت سونوگرافی، نوبت سی تی اسکن، نوبت پزشکی هسته ای و نوبت ام ار ای نیز دریافت کنید.

 

خروج از نسخه موبایل